Stumbling on happiness

کتاب Stumbling on happiness شیرجه در خوشبختی یک کتاب روانشناسی است که توسط دنیل گیلبرت استاد دانشگاه هاروارد نوشته شده است. گیلبرت از مطالعات بسیاری در زمینه روانشناسی اجتماعی و همچنین تحقیقات خود استفاده می کند تا این موضوع را بیان کند که به دلایل مختلف، افراد نمی توانند آینده خود را به طور دقیق تصور کنند، به ویژه اینکه چه اقداماتی می توانند در زمان حال انجام دهند. تا خود را در آینده خوشحال کنند. در سال 2007، این کتاب برنده جایزه انجمن سلطنتی برای کتاب های علمی برای بهترین نگارش علمی برای مخاطبان غیر متخصص شد.

گیلبرت در Stumbling on happiness شیرجه در خوشبختی با قرار دادن انسان به عنوان تنها حیوانی که می‌تواند آینده را تصور کند و تصمیم بگیرد که می‌خواهد آینده‌شان چگونه باشد، شروع می‌کند. برخی از افراد مبتلا به انواع خاصی از آسیب های مغزی این توانایی را برای برنامه ریزی از قبل از دست می دهند، اما در نتیجه ممکن است در زندگی روزمره خود آرام تر و راضی تر به نظر برسند. انسان‌ها می‌خواهند آینده‌شان را پیش‌بینی کنند، زیرا انتخاب‌هایی که به آنها کمک می‌کند آینده‌ای را که می‌خواهند شکل دهند، خوشحال‌کننده است. تصور آینده برای اکثر مردم خوشایند است.

با این حال، اکثریت قریب به اتفاق مردم نمی توانند به طور دقیق آینده خود را تصور یا برنامه ریزی کنند. به این دلیل که این یک تجربه ذهنی است. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که افراد اغلب قادر به دانستن دقیق آنچه در هر لحظه هستند، نیستند. وقتی سعی می کنند پیش بینی کنند چه چیزی در آینده آنها را خوشحال می کند، اغلب اشتباه می کنند زیرا شادی ذهنی است و ممکن است در طول زمان تغییر کند.

یکی دیگر از دلایلی که مردم نمی توانند آینده را به درستی تصور کنند، به دلیل نقص در عمل تخیل است. کتاب Stumbling on happiness این چنین توضیح دارد که ریشه در علوم اعصاب دارد. اول، خاطرات فقط از مهمترین حقایق تشکیل شده اند، با جزئیات بی اهمیت که توسط تخیل پر شده است. نگاه به آینده نیز همین گونه است، زیرا مردم تمایل دارند فقط به تصویر بزرگ فکر کنند در حالی که جنبه های کوچکتر شادی لزوماً ریشه در هیچ داده دنیای واقعی ندارند.

در نهایت، گیلبرت به این واقعیت می پردازد که تخیل و تجربه اساساً متفاوت هستند. تخیل در واقع نمی تواند به ما بگوید که هنگام تجربه رویداد تصور شده به چه فکر خواهیم کرد. ما اغلب خود را از این تصور که تخیل ما را با منطقی کردن به انتخاب بدی سوق داده است، محافظت می کنیم. هر اتفاقی که ممکن است برای ما بیفتد، خوب می‌توانیم دلایلی برای این که چرا بهترین نتیجه ممکن است ارائه کنیم و انتخاب‌های خوبی انجام دادیم که ما را به آن نقطه رساند.

شیرجه در خوشبختی در بحث محدودیت های تخیل و توانایی ما برای پیش بینی آینده خود پیشرو است. به نظر گیلبرت هدف اولیه تخیل این نیست که پیش بینی های دقیقی درباره اینکه زندگی در آینده برای ما چگونه خواهد بود، بلکه دیدن بسیاری از احتمالات و سرگرم کردن آنهاست.